 |
Қиссаи шикояти астар бо шутур, ки ман бисёр дар рӯ меафтам дар роҳ рафтан, ту кам дар рӯй меоӣ, ин чарост? Ва ҷавоб гуфтани шутур ӯроУштуреро дид рӯзе астаре,
Чунки бо ӯ ҷамъ шуд дар охуре.
Гуфт: «Ман бисёр меафтам ба рӯ
Дар гарева-в роҳу дар бозору кӯ.
Хоса аз болои кӯҳ то зери кӯҳ,
Дар сар оям ҳар замоне аз шикӯҳ.
Кам ҳамеафтӣ ту дар рӯ, баҳри чист?
Ё магар худ ҷони покат давлатест?
Дар сар оям ҳар даму зону занам,
Пӯзу зону з-он хато пурхун кунам.
Каж шавад полону рахтам бар сарам
В-аз мукорӣ ҳар замон захме х(в)арам.
Ҳамчу камақле, ки аз ақли табоҳ
Бишканад тавба ба ҳар дам дар гуноҳ».
Масхарай Иблис гардад дар заман
Аз заъифий рой он тавбашикан.
Дар сар ояд ҳар замон чун асби ланг,
Ки бувад бораш гарону роҳ санг.
Мехурад аз ғайб бар сар захм ӯ
Аз шикасти тавба он идборхӯ.
Боз тавба мекунад бо ройи суст,
Дев як туф карду тавбашро сукуст.
Заъф андар заъфу кибраш ончунон,
Ки ба хорӣ бингарад дар восилон.
Эй шутур, ки ту мисоли мӯъминӣ,
Кам фитӣ дар рӯву кам бинӣ занӣ.
Ту чӣ дорӣ, ки чунин беофатӣ?
Беисориву кам андар рӯ фитӣ.
Гуфт: «Гарчи ҳар саодат аз Худост,
Дар миёни мову ту бас фарқҳост.
Сарбаландам ман, ду чашми ман баланд,
Биниши олӣ амон аст аз газанд.
Аз сари кӯҳ ман бибинам пойи кӯҳ
Ҳар гаву ҳамворро ман тӯҳ-тӯҳ».
Ҳамчунон ки дид он садри аҷал
Пеши кори хеш то рӯзи аҷал.
Он чӣ хоҳад буд баъди бист сол,
Дид андар ҳол, он некӯхисол.
Ҳоли худ танҳо надид он муттақӣ,
Балки ҳоли мағрибиву машриқӣ.
Нур дар чашму дилаш созад сакан,
Баҳри чӣ? Созад пайи ҳуббулватан.
Ҳамчу Юсуф, к-ӯ бидид аввал ба хоб,
Ки суҷудаш кард моҳу офтоб.
Аз паси даҳ сол, балки бештар,
Он чӣ Юсуф дида буд, бар кард сар.
Нест он «янзур бинуриллаҳ» газоф,
Нури раббонӣ бувад гардуншикоф.
Нест андар чашми ту он нур, рав,
Ҳастӣ андар ҳисси ҳайвонӣ гарав.
Ту зи заъфи чашм бинӣ пеши по,
Ту заъифу ҳам заъифат пешво.
Пешво чашм аст дасту пойро,
К-ӯ бибинад ҷойро, ноҷойро.
Дигар он ки чашми ман равшантар аст,
Дигар он ки хилқати ман атҳар аст.
З-он ки ҳастам ман зи авлоди ҳалол,
На зи авлоди зино в-аҳли залол.
Ту зи авлоди зиноӣ бегумон,
Тир каж паррад, чу бад бошад камон.
Саҳифаи 130/140
|
Дафтари якум
