 |
|
|
 |
Тасдиқ кардани астар ҷавобҳои шутурро ва иқрор овардан ба фазли ӯ бар худ ва аз ӯ истиъонат хостан ва бад-ӯ паноҳ гирифтан ба сидқ ва навохтани шутур ӯро ва раҳ намудан ва ёрӣ додан падарона ва шоҳонаГуфт астар: «Рост гуфтӣ, эй шутур»,
Ин бигуфту чашм кард аз ашк пур.
Соате бигристу дар пояш фитод,
Гуфт: «Эй бигзидаи раббулъибод!
Чӣ зиён дорад, гар аз фархундагӣ
Дарпазирӣ ту маро дар бандагӣ?»
Гуфт: «Чун иқрор кардӣ пеши ман,
Рав, ки растӣ ту зи офоти заман.
Додӣ инсофу раҳидӣ аз бало,
Ту адӯ будӣ, шудӣ з-аҳли вало.
Хӯйи бад дар зоти ту аслӣ набуд,
К-аз бади аслӣ наёяд ҷуз ҷуҳуд.
Он бади ориятӣ бошад, ки ӯ
Орад иқрору шавад ӯ тавбаҷӯ.
Ҳамчу Одам, заллаташ ория буд,
Лоҷарам андар замон тавба намуд.
Чунки аслӣ буд ҷурми он Билис,
Раҳ набудаш ҷониби тавбай нафис.
Рав, ки растӣ аз худу аз хӯйи бад
В-аз забонай нору аз дандони дад.
Рав, ки акнун даст дар давлат задӣ,
Дарфигандӣ худ ба бахти сармадӣ.
«Удхулӣ» ту «фӣ ибодӣ» ёфтӣ,
«Удхулӣ фӣ ҷаннатӣ» дарёфтӣ.
Дар ибодаш роҳ кардӣ хешро,
Рафтӣ андар хулд аз роҳи ҷафо.
«Иҳдино» гуфтӣ «сироти мустақим»
Дасти ту бигрифту бурдат то наъим.
Нор будӣ, нур гаштӣ, эй азиз,
Ғӯра будӣ, гаштӣ ангуру мавиз.
Ахтаре будӣ, шудӣ ту офтоб,
Шод бош, «Аллоҳу аълам би-с-савоб».
Эй Зиёулҳақ Ҳусомуддин, бигир,
Шаҳди хеш, андарфиган дар ҳавзи шир.
То раҳад он шир аз тағйири таъм,
Ёбад аз баҳри маза таксири таъм.
Муттасил гардад бад-он баҳри аласт,
Чунки шуд дарё, зи ҳар тағйир раст,
Манфазе ёбад дар он баҳри асал,
Офатеро набвад андар вай амал.
Ғуррае кун шервор, эй шери Ҳақ,
То равад он ғурра бар ҳафтум табақ.
Чӣ хабар ҷони малули серро?
Кай шиносад муш ғуррай шерро?
Барнавис аҳволи худ бо оби зар
Баҳри ҳар дарёдиле некӯгуҳар.
Оби Нил аст ин ҳадиси ҷонфизо,
Ё рабаш дар чашми қибтӣ хун намо.
131/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
