 |
Бақияи қиссаи иморат кардани Сулаймон, алайҳиссалом масҷиди Ақсоро ба таълим ва ваҳйи Худо ҷиҳати ҳикматҳое, ки ӯ донад ва муовинати малойика ва деву парӣ ва одамӣ ошкороЭй Сулаймон, масҷиди Ақсо бисоз,
Лашкари Билқис омад дар намоз.
Чунки ӯ бунёди он масҷид ниҳод,
Ҷинну инс омад, бадан дар кор дод.
Як гурӯҳ аз ишқу қавме бемурод,
Ҳамчунон ки дар раҳи тоат ибод.
Халқ девонанду шаҳват силсила,
Мекашадшон сӯйи дуккону ғала.
Ҳаст ин занҷир аз хавфу вала,
Ту мабин ин халқро бесилсила.
Мекашонадшон суйи касбу шикор,
Мекашонадшон суйи кону биҳор.
Мекашадшон сӯйи неку сӯйи бад,
Гуфт Ҳақ «фӣ ҷидиҳо ҳаблу-л-масад.
Қад ҷаъална-л-ҳабла фӣ аъноқиҳим,
Ва-т-тахазна-л-ҳабла мин ахлоқиҳим.
Лайса мин мустақзирин мустанқиҳи,
Қатту илло тоируҳ фӣ унқиҳи».
Ҳирси ту дар кори бад чун оташ аст,
Ахгар аз ранги хуши оташ х(в)аш аст.
Он сиёҳӣ фаҳм дар оташ ниҳон,
Чунки оташ шуд, сиёҳӣ шуд аён.
Ахгар аз ҳирси ту шуд фаҳми сиёҳ,
Ҳирс чун шуд, монд он фаҳми табоҳ.
Он замон он фаҳм ахгар менамуд,
Он на ҳусни кор, нори ҳирс буд.
Ҳирс коратро биёроида буд,
Ҳирс рафту монд кори ту кабуд.
Ғӯлаеро, ки бароройид ғӯл,
Пухта пиндорад касе, ки ҳаст гӯл.
Озмоиш чун намояд ҷони ӯ,
Кунд гардад з-озмун дандони ӯ.
Аз ҳавас он дом дона менамуд,
Акси ғӯли ҳирс в-он худ хом буд.
Ҳирс андар кори дину хайр ҷӯ,
Чун намонад ҳирс, бошад нағз рӯ.
Хайрҳо нағзанд, на аз акси ғайр,
Тоби ҳирс ар рафт, монад тоби хайр.
Тоби ҳирс аз кори дунё чун бирафт,
Фаҳм бошад монда аз ахгар ба тафт.
Кӯдаконро ҳирс меорад ғирор,
То шаванд аз завқи дил домансавор.
Чун зи кӯдак рафт он ҳирси бадаш,
Бар дигар атфол ханда оядаш.
Ки чӣ мекардам? Чӣ медидам дар ин?
Хал зи акси ҳирс бинмуд ангубин.
Он бинои анбиё бе ҳирс буд,
З-он чунон пайваста равнақҳо фузуд.
Эй басо масҷид бароварда киром,
Лек набвад масҷиди Ақсо-ш ном.
Каъбаро, ки ҳар даме иззе фузуд,
Он зи ихлосоти Иброҳим буд.
Фазли он масҷид зи хоку санг нест,
Лек дар баннош ҳирсу ҷанг нест.
На кутубшон мисли кутби дигарон,
Не масоҷидшон, на касбу хону мон.
На адабшон, на ғазабшон, на никол,
На нуъосу на қиёсу на мақол.
Ҳар якешонро яке фарре дигар,
Мурғи ҷоншон тоир аз парре дигар.
Дил ҳамеларзад зи фикри ҳолашон,
Қиблаи афъоли мо афъолашон.
Мурғашонро байзаҳо заррин будаст,
Нимшаб ҷоншон саҳаргаҳбин шудаст.
Ҳар чи гӯям ман ба ҷон, некӯйи қавм,
Нақс гуфтам, гашта ноқисгӯйи қавм.
Масҷиди Ақсо бисозед, эй киром,
Ки Сулаймон бозомад, вассалом.
В-ар аз ин девону парён сар кашанд,
Ҷумларо амлок дар чанбар кашанд.
Дев як дам каж равад аз макру зарқ,
Тозиёна оядаш бар сар чу барқ.
Чун Сулаймон шав, ки то девони ту
Санг бурранд аз пайи айвони ту.
Чун Сулаймон бош бевасвосу рев,
То туро фармон барад ҷинниву дев.
Хотами ту ин дил асту ҳуш дор
То нагардад девро хотам шикор.
Пас сулаймонӣ кунад бар ту мудом,
Дев бо хотам, ҳазар кун, вассалом.
Он сулаймонӣ, дило, мансух нест,
Дар сару сиррат сулаймоникунест.
Дев ҳам вақте сулаймонӣ кунад,
Лек ҳар ҷулоҳа атлас кай танад?
Даст ҷунбонад чу дасти ӯ, валек
Дар миёни ҳардушон фарқест нек.
Саҳифаи 45/140
|
Дафтари якум
