 |
Навиштани он ғулом қиссаи шикояти нуқсони иҷро сӯйи подшоҳҚисса кӯтаҳ кун барои он ғулом,
Ки сӯйи шаҳ барнавиштаст ӯ паём.
Қиссаи пурҷангу пурҳастиву кин,
Мефиристад пеши шоҳи нозанин.
Колбад номаст, андар вай нигар,
Ҳаст лоиқ шоҳро? Он гаҳ бибар.
Гӯшае рав, номаро бигшо, бихон,
Бин, ки ҳарфаш ҳаст дархурди шаҳон?
Гар набошад дархур, онро пора кун,
Номаи дигар навису чора кун.
Лек фатҳи номаи тан зан мадон
В-арна ҳар кас сирри дил дидӣ аён.
Нома бигшодан чӣ душвор асту саъб,
Кори мардон аст, на тифлони каъб.
Ҷумла бар феҳрист қонеъ гаштаем,
З-он ки дар ҳирсу ҳаво оғуштаем.
Бошад он феҳрист доме омаро,
То чунон донанд матни номаро.
Боз кун сар номаро, гардан матоб
З-ин сухан «валлоҳу аълам би-с-савоб».
Ҳаст он унвон чу иқрори забон,
Матни номай синаро кун имтиҳон,
Ки мувофиқ ҳаст бо иқрори ту,
То мунофиқвор навбад кори ту.
Чун ҷуволи бас гароне мебарӣ,
З-он набояд кам, ки дар вай бингарӣ,
Ки чӣ дорӣ дар ҷувол аз талху х(в)аш?
Гар ҳамеарзад кашиданро, бикаш.
В-арна холӣ кун ҷуволатро зи санг,
Бозхар худро аз ин бегору нанг.
Дар ҷувол он кун, ки мебояд кашид
Сӯйи султонону шоҳони рашид.
Страница 60/140
|
Первая тетрадь
