 |
Машварат кардани Фиръавн бо Исияҳ дар имон овардан ба Мӯсо, алайҳиссаломБозгуфт ӯ ин сухан бо Исияҳ,
Гуфт: «Ҷон афшон бар ин, эй дилсияҳ!
Бас иноятҳост матни ин мақол,
Зуд дарёб, эй шаҳи некӯхисол!
Вақти кишт омад, зиҳӣ пурсуд кашт»,
Ин бигуфту гиря карду гарм гашт.
Барҷаҳид аз ҷову гуфто: «Бахха лак,
Офтобе тоҷ гаштат, эй калак».
Айби калро худ бипӯшонад кулоҳ,
Хоса чун бошад кулаҳ хуршеду моҳ.
Ҳам дар он маҷлис, ки бишнидӣ ту ин,
Чун нагуфтӣ ореву сад офарин?
Ин сухан дар гӯши хуршед ар шудӣ,
Сарнагун бар бӯйи ин зер омадӣ.
Ҳеч медонӣ чӣ ваъдасту чӣ дод?
Мекунад Иблисро Ҳақ ифтиқод.
Чун бад-ин лутф он каримат бозхонд,
Эй аҷаб! Чун заҳраат барҷой монд?
Заҳраат надрид то з-он заҳраат
Будӣ андар ҳар ду олам баҳраат.
Заҳрае, к-аз баҳраи Ҳақ бардарад,
Чун шаҳидон аз ду олам барх(в)арад.
Ғофилӣ ҳам ҳикмат асту ин амо,
То бимонад лек то ин ҳад, чаро?
Ғофилӣ ҳам ҳикмат асту неъмат аст,
То напаррад зуд сармоя зи даст.
Лек не чандон, ки носуре шавад,
Заҳри ҷону ақли ранҷуре шавад.
Худ кӣ ёбад инчунин бозорро?
Ки ба як гул мехарӣ гулзорро.
Донаеро сад дарахтистон иваз,
Ҳуббаеро омадат сад кон иваз.
«Кона лиллаҳ» додани он ҳубба аст,
То ки «коналлоҳу лаҳ» ояд ба даст.
З-он ки ин ҳувйи заъифи беқарор
Ҳаст шуд з-он «ҳуйи раббӣ» пойдор.
Ҳуи фонӣ чунки худ фо ӯ супурд,
Гашт боқӣ доиму ҳаргиз намурд.
Ҳамчу қатрай хоиф аз боду зи хок,
Ки фано гардад бад-ин ҳар ду ҳалок.
Чун ба асли худ, ки дарё буд, ҷаст,
Аз тафи хуршеду боду хок раст.
Зоҳираш гум гашт дар дарё, валек
Зоти ӯ маъсуму побарҷову нек.
Ҳин, бидеҳ, эй қатра, худро бенадам,
То биёбӣ дар баҳои қатра ям.
Ҳин, бидеҳ, эй қатра, худро ин шараф,
Дар кафи дарё шав омин аз талаф.
Худ киро ояд чунин давлат ба даст,
Қатраро баҳре тақозогар шудаст.
Аллаҳ, Аллаҳ, зуд бифрӯшу бихар,
Қатрае деҳ, баҳри пургавҳар бибар.
Аллаҳ Аллаҳ, ҳеч таъхире макун,
Ки зи баҳри лутф омад ин сухун.
Лутф андар лутфи ин гум мешавад,
К-асфале бар чархи ҳафтум мешавад.
Ҳин, ки як бозе фитодат булаҷаб,
Ҳеч толиб ин наёбад дар талаб».
Гуфт: «Бо Ҳомон бигӯям, эй сатир,
Шоҳро лозим бувад ройи вазир».
Гуфт: «Бо Ҳомон магӯ ин розро,
Кӯркампире чӣ донад бозро?»
Саҳифаи 103/140
|
Дафтари якум
