 |
Баёни расул алайҳиссалом сабаби тафзил ва ихтиёр кардани ӯ он ҳузайлиро ба амирӣ ва сарлашкарӣ бар пирон ва кордидагонҲукм ағлаброст, чун ғолиб буданд,
Теғро аз дасти раҳзан бистаданд.
Гуфт пайғамбар, ки эй зоҳирнигар,
Ту мабин ӯро ҷавону беҳунар.
Эй басо риши сиёҳу марди пир,
Эй басо риши сапеду дил чу қир.
Ақли ӯро озмудам борҳо,
Кард пирӣ он ҷавон дар корҳо.
Пир пири ақл бошад, эй писар!
На сапедий мӯй андар ришу сар.
Аз Билис ӯ пиртар худ кай бувад?
Чунки ақлаш нест, ӯ лошай бувад.
Тифл гираш, чун бувад исонафас,
Пок бошад аз ғуруру аз ҳавас.
Он сапедий мӯ далели пухтагист,
Пеши чашми баста, к-иш кӯтаҳтагист.
Он муқаллид чу надонад ҷуз далел,
Дар аломат ҷӯяд ӯ доим сабил.
Баҳри ӯ гуфтем, ки тадбирро,
Чунки хоҳӣ кард, бигзин пирро.
Он ки ӯ аз пардаи тақлид ҷаст,
ӯ ба нури Ҳақ бибинад, он чӣ ҳаст.
Нури покаш бе далелу бе баён
Пӯст бишкофад, дарояд дар миён.
Пеши зоҳирбин чи қалбу чи сара,
ӯ чӣ донад чист андар қавсара?
Эй басо зарри сияҳ карда ба дуд,
То раҳад аз дасти ҳар дузде ҳасуд.
Эй басо мисси зарандуда ба зар,
То фурӯшад он ба ақли мухтасар.
Мо ки ботинбини ҷумла кишварем,
Дил бибинему ба зоҳир нангарем.
Қозиёне, ки ба зоҳир метананд,
Ҳукм бар ишколи зоҳир метананд.
Чун шаҳодат гуфту имоне намуд,
Ҳукми ӯ мӯъмин кунанд ин қавм зуд.
Бас мунофиқ, к-андар ин зоҳир гурехт,
Хуни сад мӯъмин ба пинҳонӣ бирехт.
Ҷаҳд кун, то пири ақлу дин шавӣ,
То чу ақли кул ту ботинбин шавӣ.
Аз адам чун ақли зебо рӯ гушод,
Хилъаташ доду ҳазораш ном дод.
Камтарин з-он номҳои хушнафас,
Ин ки набвад ҳеч ӯ мӯҳтоҷи кас.
Гар ба сурат вонамояд ақл рӯ,
Тира бошад рӯз пеши нури ӯ.
В-ар мисоли аҳмақе пайдо шавад,
Зулмати шаб пеши ӯ равшан бувад.
К-ӯ зи шаб музламтару торитар аст,
Лек хуффоши шақӣ зулматхар аст.
Андак-андак хӯй кун бо нури рӯз
В-арна хуффоше бимонӣ бефурӯз.
Ошиқи ҳар ҷо шиколу мушкилест,
Душмани ҳар ҷо чароғи муқбилест.
Зулмати ишкол з-он ҷӯяд дилаш,
То ки афзунтар намояд ҳосилаш.
То туро машғули он мушкил кунад
В-аз ниҳоди зишти худ ғофил кунад.
Саҳифаи 82/140
|
Дафтари якум
