 |
Ҳамла бурдани ин ҷаҳониён бар он ҷаҳониён ва тохтан бурдан то синури зурр ва насл, ки сарҳадди ғайб аст ва ғафлати эшон аз камин, ки чун ғозӣ ба ғазо наравад, кофир тохтан оварадҲамла бурданд испаҳи ҷисмониён
Ҷониби қалъа-в дизи рӯҳониён.
То фурӯ гиранд бар дарбанди ғайб,
То касе н-ояд аз он сӯ покҷайб.
Ғозиён ҳамлай ғазо чун кам баранд,
Кофирон баръакс ҳамла оваранд.
Ғозиёни ғайб чун аз ҳилми хеш
Ҳамла н-оварданд бар ту зишткеш.
Ҳамла бурдӣ сӯйи дарбандони ғайб,
То наёянд ин тараф мардони ғайб.
Чанг дар сулбу раҳимҳо дарзадӣ,
То ки шореъро бигирӣ аз бадӣ.
Чун бигирӣ шаҳраҳе, ки зулҷалол
Баргушодаст аз барои интисол?
Сад шудӣ дарбандҳоро, эй лаҷуҷ,
Кӯрии ту кард сарҳангӣ хурӯҷ,
Нак, манам сарҳанг, ҳангат бишканам,
Нак, ба номаш ному нангат бишканам.
Ту ҳало дарбандҳоро сахт банд,
Чанд гоҳе дар сиболи худ биханд.
Сиблататро барканад як-як қадар,
То бидонӣ, к- «ал-қадар юъми-л-ҳазар».
Сиблати ту тезтар ё они Од?
Ки ҳамеларзид аз дамшон билод.
Ту ситезарӯтарӣ ё он Самуд?
Ки наёмад мисли эшон дар вуҷуд.
Сад аз инҳо гар бигӯям, ту карӣ,
Бишнавиву ношунида оварӣ.
Тавба кардам аз сухан, к-ангехтам,
Бе сухан ман доруят омехтам,
Ки ниҳам бар реши хомат, то пазад,
То бисӯзад решу решат то абад.
То бидонӣ, ки хабир аст, эй адӯ,
Медиҳад ҳар чизро дархурди ӯ.
Кай кажӣ кардиву кай кардӣ ту шар,
Ки надидӣ лоиқаш дар пай асар?
Кай фиристодӣ даме бар осмон
Некие, к-аз пай наёмад мисли он.
Гар муроқиб бошиву бедор ту,
Бинӣ ҳар дам посухи кирдор ту.
Чун муроқиб бошиву гирӣ расан,
Ҳоҷатат н-ояд қиёмат омадан.
Он ки рамзеро бидонад ӯ саҳеҳ,
Ҳоҷаташ н-ояд, ки гӯяндаш сареҳ.
Ин бало аз кавданӣ ояд туро,
Ки накардӣ фаҳм нукта - врамзҳо.
Аз бадӣ чун дил сиёҳу тира шуд,
Фаҳм кун, ин ҷо нашояд хира шуд.
В-арна худ тире шавад он тирагӣ,
Даррасад дар ту ҷазои хирагӣ.
В-ар наёяд тир, аз бахшоиш аст,
На пайи нодидани олоиш аст.
Ҳин, муроқиб бош, гар дил боядат,
К-аз пайи ҳар феъл чизе зоядат.
В-ар аз ин афзун туро ҳиммат бувад,
Аз муроқиб кор болотар равад.
Саҳифаи 93/140
|
دفتریکوم
