 |
Тафсири «ва ин якоду-л-лазина кафару лаюзлиқунака биабсориҳим, ал-оя»Ё расулуллаҳ, дар он нодӣ касон
Мезананд аз чашми бад бар каргасон.
Аз назаршон каллаи шери арин
Вошикофад, то кунад он шер анин.
Бар шутур чашм афганад ҳамчун ҳимом
В-онгаҳон бифристад андар пай ғулом,
Ки бирав, аз пиҳи ин уштур бихар,
Бинад уштурро сақат ӯ роҳ-бар.
Сар бурида аз мараз он уштуре,
К-ӯ ба таг бо асб мекардӣ мирӣ.
К-аз ҳасад в-аз чашми бад бе ҳеч шак,
Сайру гардишро бигардонад фалак.
Об пинҳон асту дӯлоб ошкор,
Лек дар гардиш бувад об асли кор.
Чашми некӯ шуд давои чашми бад,
Чашми бадро «ло» кунад зери лагад.
Сабқ раҳматрост ӯ аз раҳмат аст,
Чашми бад маҳсули қаҳру лаънат аст.
Раҳматаш бар ниқматаш ғолиб шавад,
Чира з-ин шуд ҳар набӣ бар зидди х(в)ад.
К-ӯ натиҷай раҳмат асту зидди ӯ,
Аз натиҷай қаҳр буд он зиштхӯ.
Ҳирси бат яктост, ин панҷоҳтост,
Ҳирси шаҳват мору мансаб аждаҳост.
Ҳирси бат аз шаҳвати ҳалқ асту фарҷ,
Дар риёсат бистчандон аст дарҷ.
Аз улуҳийят занад дар ҷоҳ лоф,
Томеъи ширкат куҷо бошад муоф?
Заллати Одам зи ишкам буду боҳ
В-они Иблис аз такаббур буду ҷоҳ.
Лоҷарам ӯ зуд истиғфор кард,
В-он лаъин аз тавба истикбор кард.
Ҳирси ҳалқу фарҷ ҳам худ бадрагист,
Лек мансаб нест он ишкастагист.
Беху шохи ин раёсатро агар
Бозгӯям, дафтаре бояд дигар.
Асби саркашро араб шайтон-ш хонд,
Не сутуреро, ки дар маръо бимонд.
Шайтанат гарданкашӣ буд дар луғат,
Мустаҳиққи лаънат омад ин сифат.
Сад хуранда гунҷад андар гирди хон,
Ду риёсатҷӯ нагунҷад дар ҷаҳон.
Он нахоҳад, к-ин бувад бар пушти хок,
То малак бикшад падарро з-иштирок.
Он шунидастӣ, ки «Ал-мулку ақим?»
Қатъи хешӣ кард мулкатҷӯ зи бим,
Ки ақим асту варо фарзанд нест,
Ҳамчу оташ бо касаш пайванд нест.
Ҳар чӣ ёбад ӯ, бисӯзад, бардарад,
Чун наёбад ҳеч, худро мех(в)арад.
Ҳеч шав, вораҳ ту аз дандони ӯ,
Раҳм кам ҷӯ аз дили сандони ӯ.
Чунки гаштӣ ҳеч, аз сандон матарс,
Ҳар сабоҳ аз қаъри мутлақ гир дарс.
Ҳаст улуҳийят ридои зулҷалол,
Ҳар кӣ дарпӯшад, бар ӯ гардад вубол.
Тоҷ аз они ӯст, они мо камар,
Войи ӯ, к-аз ҳадди худ дорад гузар.
Фитнаи туст ин пари товусият,
К-иштирокат бояду қуддусият.
Саҳифаи 25/177
|
دفتریکوم
