 |
Дар сабаби вуруди ин ҳадиси Мустафо, салавотуллоҳи алайҳ, ки «Ал-кофиру яъкулу фӣ сабъати амъои ва-л-мӯъмину яъкулу фӣ миъан воҳидан»Кофирон меҳмони пайғамбар шуданд,
Вақти шом эшон ба масҷид омаданд,
К-омадем, эй шоҳ, мо ин ҷо қунуқ,
Эй ту меҳмондори суккони уфуқ.
Бенавоему расида мо зи дур,
Ҳин, бияфшон бар сари мо фазлу нур.
Рӯ ба ёрон кард он султони дод,
Дастгири ҷумла шоҳону ибод.
Гуфт: «Эй ёрони ман, қисмат кунед,
Ки шумо пур аз ману хӯйи манед.
Пур бувад аҷсоми ҳар лашкар зи шоҳ,
З-он занандӣ теғ бар аъдои ҷоҳ.
Ту ба хашми шаҳ занӣ он теғро
В-арна бар ихвон чӣ хашм ояд туро?
Бар бародар бе гуноҳе мезанӣ
Акси хашми шоҳ, гурзи даҳманӣ.
Шаҳ яке ҷон асту лашкар пур аз ӯ,
Рӯҳ чун об асту ин аҷсом ҷӯ.
Оби рӯҳи шоҳ агар ширин бувад,
Ҷумла ҷӯҳо пур зи оби хуш шавад.
Ки раъият дини шаҳ доранду бас,
Инчунин фармуд султони абас».
Ҳар яке ёре, яке меҳмон гузид,
Дар миён як зафт буду бенадид.
Ҷисми захмӣ дошт, кас ӯро набурд,
Монд дар масҷид, чу андар ҷом дурд.
Мустафо бурдаш, чу вомонд аз ҳама,
Ҳафт буз буд ширдеҳ андар рама.
Ки муқими хона будандӣ бузон
Баҳри дӯшидан барои вақти хон.
Нону ошу шири он ҳар ҳафт буз
Хӯрд он бӯқаҳти Авҷи ибни ғуз.
Ҷумла аҳли байт хашмолу шуданд,
Ки ҳама дар шири буз томеъ буданд.
Меъда таблихор ҳамчун табл кард,
Қисми ҳаждаҳ одамӣ танҳо бих(в)ард.
Вақти хуфтан рафту дар ҳуҷра нишаст,
Пас канизак аз ғазаб дарро бибаст.
Аз бурун занҷири дарро дарфиганд,
Ки аз ӯ буд хашмгину дардманд.
Габрро дар ними шаб ё субҳдам
Чун тақозо омаду дарди шикам,
Аз фароши хеш сӯйи дар шитофт,
Даст бар дар чун ниҳод ӯ, баста ёфт.
Дар гушодан ҳила кард он ҳиласоз
Навъ-навъу худ нашуд он банд боз.
Шуд тақозо бар тақозо, хона танг,
Монд ӯ ҳайрону бедармону данг.
Ҳила кард ӯву ба хоб - андар хазид,
Хештан дар хоб дар вайрона дид.
З-он ки вайрона буд андар хотираш,
Шуд ба хоб - андар ҳамон ҷо манзараш.
Хеш дар вайронаи холӣ чу дид,
ӯ чунон мӯҳтоҷ андар дам бурид.
Гашт бедору бидид он ҷомахоб
Пурҳадас, девона шуд аз изтироб.
З-андаруни ӯ баромад сад хурӯш
З-ин чунин расвоии бехокпӯш.
Гуфт: «Хобам бадтар аз бедориям,
Гуҳ хурам ин сӯву он сӯ мериям».
Бонг мезад: «Во субуро во субур»,
Ҳамчунон ки кофир андар қаъри гӯр.
Мунтазир, ки кай шавад ин шаб ба сар,
То барояд дар гушодан бонги дар.
То гурезад ӯ чу тире аз камон,
То набинад ҳеч кас ӯро чунон.
Қисса бисёр аст, кӯтаҳ мекунам,
Боз шуд он дар, раҳид аз дарду ғам.
Саҳифаи 3/177
|
Дафтари якум
