 |
Дар тафсири қавли расул алайҳиссалом «мо мота ман мота илло ва таманно ан ямута қабла мо мота ин кона барран лиякуна ило вусули-л-бирри аъҷала ва ин кона фоҷиран лияқилла фаҷуруҳ»З-ин бифармудаст он огаҳ расул,
Ки ҳар он кӣ мурду кард аз тан нузул,
Набвад ӯро ҳасрати нуқлону мавт,
Лек бошад ҳасрати тақсиру фавт.
Ҳар кӣ мирад, худ таманно бошадаш,
Ки будӣ з-ин пеш нақли мақсадаш.
Гар бувад бад, то бадӣ камтар будӣ
В-ар тақо, то хона зутар омадӣ.
Гӯяд он бад: «Бехабар мебудаам.
Дам ба дам ман парда меафзудаам.
Гар аз ин зутар маро маъбар будӣ,
Ин ҳиҷобу пардаам камтар будӣ».
Аз ҳарисӣ кам дарон рӯйи қунӯъ
В-аз такаббур кам дарон чеҳрай хушӯъ.
Ҳамчунин аз бухл кам дар рӯйи ҷуд
В-аз билисӣ чеҳраи хуби суҷуд,
Бармакан он парри хулдоройро,
Бармакан он парри раҳпаймойро.
Хуш шунид ин панд, дар вай бингарист,
Баъд аз он дар навҳа омад, мегирист.
Навҳаву гиряй дарози дардманд,
Ҳар кӣ он ҷо буд, бар гиряш фиганд.
В-он ки мепурсид: «Пар кандан зи чист?»
Бе ҷавобе шуд пушаймон, мегирист.
К-аз фузулӣ ман чаро пурсидамаш?
ӯ зи ғам пур буд, шӯронидамаш.
Мечакид аз чашми тар бар хок об,
Андар он ҳар қатра мудраҷ сад ҷавоб.
Гиряи босидқ бар ҷонҳо занад,
То ки чарху аршро гирён кунад.
Ақлу дилҳо бе гумоне аршиянд,
Дар ҳиҷоб аз нури аршӣ мезиянд.
Саҳифаи 30/177
|
Дафтари якум
