|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
دفتر پنجوم |
|
 |
Тафсири «халақна-л-инсона фӣ аҳсани тақвимин, сумма рададноҳу асфала софилина» ва тафсири «ва ман нуъаммирҳу нунаккисҳу фи-л-халқ»Одами ҳусну малак соҷид шуда,
Ҳамчу Одам боз маъзул омада.
Гуфт: «О ваҳ! Баъди ҳастӣ нестӣ?»
Гуфт: «Ҷурмат ин ки афзун зистӣ».
Ҷабрайилаш мекашонад мӯкашон,
Ки бирав з-ин хулду аз ҷавқи х(в)ашон.
Гуфт: «Баъд аз изз ин излол чист?»
Гуфт: «Он дод асту инат доварист».
Ҷабрайило, саҷда мекардӣ ба ҷон,
Чун кунун мерониям ту аз ҷинон?
Ҳулла мепаррад зи ман дар имтиҳон,
Ҳамчу барг аз нахл дар фасли хазон.
Он рухе, ки тоби ӯ буд моҳвор,
Шуд ба пирӣ ҳамчу пушти сусмор.
В-он сару фарқи каши шаъшаъ шуда,
Вақти пирӣ нохушу аслаъ шуда.
В-он қади сафдарри нозон чун синон
Гашта дар пирӣ дуто ҳамчун камон.
Ранги лола гашта ранги заъфарон,
Зӯри шераш гашта чун заҳрай занон.
Он ки марде дар бағал кардӣ ба фан,
Мебигирандаш бағал вақти шудан.
Ин худ осори ғаму пажмурдагист,
Ҳар яке з-инҳо расули мурдагист.
Саҳифаи 44/177
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
دفتریکوم