 |
Яке пурсид аз олими орифе, ки: «Агар дар намоз касе бигиряд ба овоз ва оҳ кунаду навҳа кунад, намозаш ботил шавад?» Ҷавоб гуфт, ки номи он оби дида аст, то он гирянда чӣ дидааст? Агар шавқи Худо дидааст ва мегиряд, ё пушаймонии гуноҳе, намозаш табоҳ нашавад, балки камол гирад, ки «ло салота илло биҳузури-л-қалб» ва агар ӯ ранҷурии тан ё фироқи фарзанд дидааст, намозаш табоҳ шавад, ки асли намоз тарки тан аст ва тарки фарзанд иброҳимвор, ки фарзандро қурбон мекард аз баҳри такмили намоз ва танро ба оташи Намруд месупурд ва амр омад Мустафоро алайҳиссалом бад-ин хисол, ки «фа-т-табиъ миллата Иброҳима лақад конат лакум усутун ҳасанатун фӣ Иброҳим»Он яке пурсид аз муфтӣ ба роз:
«Гар касе гиряд ба навҳа дар намоз,
Он намози ӯ аҷаб ботил шавад?
Ё намозаш ҷоизу комил бувад?»
Гуфт: «Оби дида номаш баҳри чист?
Бингарӣ, то ки чӣ дид ӯву гирист?
Оби дида, то чӣ дид ӯ аз ниҳон?
То бад-он шуд ӯ зи чашмай худ равон.
Он ҷаҳон гардидааст он пурниёз,
Равнақе бояд зи навҳа он намоз.
В-ар зи ранҷи тан буд он гиря-в зи сӯк,
Ресмон бискусту ҳам бишкаст дук».
Саҳифаи 57/177
|
Дафтари якум
