 |
|
|
 |
Баёни он ки атои Ҳақ ва қудрат мавқуфи қобилийят нест, ҳамчун доди халқон, ки онро қобилийят бояд, зеро ато қадим асту қобилийят ҳодис, ато сифати Ҳақ аст ва қобилийят сифати махлуқ ва қадим мавқуфи ҳодис набошад вагарна ҳудус муҳол бошадЧораи он дил атои мубдилист,
Доди ӯро қобилийят шарт нест.
Балки шарти қобилийят доди ӯст,
Дод луббу қобилийят ҳаст пӯст.
Ин ки Мӯсоро асо сӯъбон шавад,
Ҳамчу хуршеде кафаш рахшон шавад.
Садҳазорон мӯъҷизоти анбиё,
К-он нагунҷад дар замиру ақли мо.
Нест аз асбоб, тасрифи Худост,
Нестҳоро қобилийят аз куҷост?
Қобилӣ гар шарти феъли Ҳақ будӣ,
Ҳеч маъдуме ба ҳастӣ н-омадӣ.
Суннате бинҳоду асбобу туруқ
Толибонро зери ин азрақ тутуқ.
Бештар аҳвол бар суннат равад,
Гоҳ қудрат хориқи суннат шавад.
Суннату одат ниҳода бо маза,
Боз карда хирқи одат мӯъҷиза.
Бесабаб гар из ба мо мавсул нест,
Қудрат аз азли сабаб маъзул нест.
Эй гирифтори сабаб, берун мапар,
Лек азли он мусаббиб зан мабар.
Ҳарчи хоҳад, он мусаббиб оварад,
Қудрати мутлақ сабабҳо бардарад.
Лек ағлаб бар сабаб ронад нафоз,
То бидонад толибӣ ҷустан мурод.
Чун сабаб набвад, чӣ раҳ ҷӯяд мурид?
Пас сабаб дар роҳ мебояд падид.
Ин сабабҳо бар назарҳо пардаҳост,
Ки на ҳар дидор сунъашро сазост.
Дидае бояд, сабаб сӯрох кун,
То ҳуҷубро барканад аз беху бун.
То мусаббиб бинад андар ломакон,
Ҳарза донад ҷаҳду аксобу дукон.
Аз мусаббиб мерасад ҳар хайру шар,
Нест асбобу васоит, эй падар!
Ҷуз хаёле мунъақид бар шоҳроҳ,
То бимонад дур ғафлат чанд гоҳ.
63/177
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
