 |
Фиристодан Исрофилро алайҳиссалом ба хок, ки ҳафнае баргир аз хок баҳри таркиби ҷисми Одам алайҳиссаломГуфт Исрофилро Яздони мо,
Ки бирав з-он хок пур кун каф, биё.
Омад Исрофил ҳам сӯйи замин,
Боз оғозид хокистон ҳанин.
К-эй фариштай суру эй баҳри ҳаёт,
Ки зи дамҳои ту ҷон ёбад мавот.
Дардамӣ аз сур як бонги азим,
Пур шавад маҳшар, халоиқ аз рамим.
Дардамӣ дар сур, гӯйӣ: «Ас-сало,
Барҷаҳед, эй куштагони Карбало.
Эй ҳалокатдидагон аз теғи марг,
Барзанед аз хок сар чун шоху барг».
Раҳмати ту в-он дами гирои ту,
Пур шавад ин олам аз эҳёи ту.
Ту фариштай раҳматӣ, раҳмат намо,
Ҳомили аршиву қиблай додҳо.
Арш маъдангоҳи доду маъдилат,
Чор ҷӯ дар зери ӯ пурмағфират.
Ҷӯйи ширу ҷӯйи шаҳди ҷовидон,
Ҷӯйи хамру Даҷлаи оби равон.
Пас зи арш андар биҳиштистон равад,
Дар замин ҳам чизаке зоҳир шавад.
Гарчи олудаст ин ҷо он чаҳор,
Аз чӣ? Аз заҳри фанову ногувор.
Ҷуръае бар хоки тира рехтанд
З-он чаҳору фитнае ангехтанд.
То биҷӯянд асли онро ин хасон,
Худ бар ин қонеъ шуданд ин нокасон.
Шир доду парвариш атфолро,
Чашма кардӣ синаи ҳар золро.
Хамр дафъи ғуссаву андешаро
Чашма карда аз инаб дар иҷтиро.
Ангубин доруи тан ранҷурро
Чашма карда ботини занбӯрро.
Об додӣ ом аслу фаръро,
Аз барои туҳру баҳри каръро.
То аз инҳо пай барӣ сӯйи усул,
Ту бар ин қонеъ шудӣ, эй булфузул?
Бишнав акнун моҷарои хокро,
Ки чӣ мегӯяд фусун меҳрокро.
Пеши Исрофил гашта ӯ абус,
Мекунад сад гуна шаклу чоплус.
Ки ба ҳаққи зоти поки зулҷалол,
Ки мадор ин қаҳрро бар ман ҳалол.
Ман аз ин тақлиб бӯйе мебарам,
Бадгумонӣ медавад андар сарам.
Ту фариштай раҳматӣ, раҳмат намо,
З-он ки мурғеро наёзорад ҳумо.
Эй шифову раҳмати асҳоби дард,
Ту ҳамон кун, к-он ду некӯкор кард.
Зуд Исрофил бозомад ба шоҳ,
Гуфт узру моҷаро назди Илоҳ,
К-аз бурун фармон бидодӣ, ки бигир,
Акси он илҳом додӣ дар замир?
Амр кардӣ дар гирифтан сӯйи гӯш,
Наҳй кардӣ аз қасоват сӯйи ҳуш?
Сабқи раҳмат гашт ғолиб бар ғазаб,
Эй бадеъафъолу некӯкор раб».
Саҳифаи 67/177
|
دفتریکوم
