 |
Ҳикояти он шахс, ки аз тарс хештанро дар хонае андохт, рухҳо зард чун заъфарон, лабҳо кабуд чун Нил, даст ларзон чун барги дарахт. Худованди хона пурсид, ки хайр аст, чӣ воқеа аст? Гуфт: «Берун хар мегиранд ба сухра», гуфт: «Муборак хар мегиранд, ту хар нестӣ, чӣ метарсӣ?» Гуфт: «Хар ба ҷид мегиранд. Тамйиз бархостааст имрӯз, тарсам, ки маро хар гиранд»
Он яке дар хонае дармегурехт
Зардрӯву лабкабуду рангрехт.
Соҳиби хона бигуфташ: «Хайр ҳаст?
Ки ҳамеларзад туро чун пир даст.
Воқиъа чун аст? Чун бигрехтӣ?
Ранги рухсора чунин чун рехтӣ?»
Гуфт: «Баҳри сухраи шоҳи ҳарун
Хар ҳамегиранд имрӯз аз бурун».
Гуфт: «Мегиранд, гӯ, хар, ҷони ам?
Чун найӣ хар, рав, туро з-ин чист ғам?»
Гуфт: «Бас ҷидданду гарм андар гирифт,
Гар харам гиранд, ҳам набвад шигифт.
Баҳри харгирӣ бароварданд даст,
Ҷидди ҷид, тамйиз ҳам бархостаст.
Чунки бетамйизиёнмон сарваранд,
Соҳиби харро ба ҷойи хар баранд».
Нест шоҳи шаҳри мо беҳудагир,
Ҳаст тамйизаш, самеъ асту басир.
Одамӣ бошу зи харгирон матарс,
Хар наӣ, эй Исии даврон, матарс.
Чархи чорум ҳам зи нури ту пур аст,
Ҳошалиллаҳ, ки мақомат охур аст.
Ту зи чарху ахтарон ҳам бартарӣ,
Гарчи баҳри маслиҳат дар охурӣ.
Мири охур дигару хар дигар аст,
На ҳар он ки андар охур шуд, хар аст.
Чӣ дарафтодем дар дунболи хар?
Аз гулистон гӯю аз гулҳои тар.
Аз анору аз турунҷу шохи себ
В-аз шаробу шоҳидони беҳисеб.
Ё аз он дарё, ки мавҷаш гавҳар аст,
Гавҳараш гӯяндаву биновар аст.
Ё аз он мурғон, ки гулчин мекунанд,
Байзаҳо заррину симин мекунанд.
Ё аз он борон, ки кабкон парваранд,
Ҳам нигун ишкам, ҳам истон мепаранд.
Нардбонҳоест пинҳон дар ҷаҳон
Поя-поя то инони осмон.
Ҳар гурӯҳро нардбоне дигар аст,
Ҳар равишро осмоне дигар аст.
Ҳар яке аз ҳоли дигар бехабар,
Мулк бопаҳнову бепоёну сар.
Ин дар он ҳайрон, ки ӯ аз чист х(в)аш?
В-он дар ин хира, ки ҳайрат чисташ?
«Саҳни арзуллоҳи восеъ» омада,
Ҳар дарахте аз замине сар зада.
Бар дарахтон шукргӯён баргу шох,
Ки зиҳӣ мулку зиҳӣ арсай фарох.
Булбулон гирди шукуфай пургиреҳ,
Ки аз он чӣ мехурӣ, моро бидеҳ.
Ин сухан поён надорад, кун руҷӯъ
Сӯйи он рӯбоҳу шеру суқму ҷӯъ:
Саҳифаи 107/177
|
دفتریکوم
