 |
Ҷавоб гуфтани хар рӯбоҳроГуфт: «Рав, рав, ҳин, зи пешам, эй адӯ!
То набинам рӯйи ту, эй зиштрӯ!
Он Худое, ки туро бадбахт кард,
Рӯйи зиштатро кареҳу сахт кард.
Бо кадомин рӯй меоӣ ба ман?
Инчунин сағрӣ надорад каргадан.
Рафтаӣ дар хуни ҷонам ошкор,
Ки туро ман раҳ барам то марғзор.
То бидидам рӯйи Азройилро,
Боз овардӣ фану тасвилро?
Гарчи ман нанги харонам, ё харам,
Ҷонварам, ҷон дорам, инро кай харам?
Он чӣ ман дидам зи ҳавли беамон,
Тифл дидӣ, пир гаштӣ дарзамон.
Бедилу ҷон, аз ниҳеби он шукӯҳ
Сарнигун худро дарафгандам зи кӯҳ.
Баста шуд поям дар он дам аз ниҳеб,
Чун бидидам он азоби беҳиҷеб.
Аҳд кардам бо Худо, к-эй зулминан!
Баргушо з-ин бастагӣ ту пойи ман.
То нанӯшам васвасай кас баъд аз ин,
Аҳд кардам, назр кардам, эй муъин!
Ҳақ гушода кард он дам пойи ман,
З-он дуъову зориву имои ман
В-арна андар ман расидӣ шери нар,
Чун будӣ дар зери панҷай шер хар?
Боз бифристодат он шери арин
Сӯйи ман аз макр, эй биъсалқарин!
Ҳаққи зоти поки «Аллоҳу-с-самад»,
Ки бувад беҳ мори бад аз ёри бад.
Мори бад ҷоне ситонад аз салим,
Ёри бад орад суйи нори муқим.
Аз қарин беқавлу гуфтугӯйи ӯ
Хӯ бидуздад дил, ниҳон аз хӯйи ӯ.
Чунки ӯ афганд бар ту сояро,
Дуздад он бемоя аз ту мояро.
Ақли ту гар аждаҳое гашт маст,
Ёри бад ӯро зумуррад дон, ки ҳаст.
Дидаи ақлат бад-ӯ берун ҷаҳад,
Таъни ӯ-т андар кафи тоъун ниҳад.
Саҳифаи 111/177
|
دفتریکوم
