 |
Мудофиаи умаро он ҳуҷҷатро ба шубҳаи ҷабриёна ва ҷавоб додани шоҳ эшонро Пас бигуфтанд он амирон, к-ин фанест
Аз иноятҳош, кори ҷаҳд нест.
Қисмати Ҳаққ аст маҳро рӯйи нағз,
Додаи бахт аст гулро бӯйи нағз».
Гуфт султон: «Балки он-ч аз нафс зод,
Райъи тақсир асту дахли иҷтиҳод.
В-арна одам кай бигуфтӣ бо Худо:
«Раббано инно заламно нафсано?»
Худ бигуфтӣ, к-ин гуноҳ аз нафс буд,
Чун қазо ин буд, ҳазми мо чӣ суд?
Ҳамчу Иблисе, ки гуфт: «ағвайтанӣ»,
Ту шикастӣ ҷому моро мезанӣ?»
Бал қазо ҳаққ асту ҷаҳди банда ҳақ,
Ҳин, мабош аъвар чу Иблиси халақ.
Дар тараддуд мондаем андар ду кор,
Ин тараддуд кай бувад беихтиёр?
«Ин кунам ё он кунам» ӯ кай гувад,
Ки ду дасту пойи ӯ баста бувад?
Ҳеч бошад ин тараддуд дар сарам,
Ки равам дар баҳр ё боло парам.
Ин тараддуд ҳаст, ки Мавсил равам,
Ё барои сеҳр то Бобил равам?»
Пас тараддудро бибояд қудрате
В-арна он ханда бувад бар сиблате.
Бар қазо кам неҳ баҳона, эй ҷавон,
Ҷурми худро чун ниҳӣ бар дигарон?
Хун кунад Зайду қасоси ӯ ба Амр?
Май хурад Амру бар Аҳмад ҳадди хамр?
Гирди худ баргарду ҷурми худ бибин,
Ҷунбиш аз худ бину аз соя мабин.
Ки нахоҳад шуд ғалат подоши мир,
Хасмро медонад он мири басир.
Чун асал хурдӣ, наёмад таб ба ғайр,
Музди рӯзи ту наёмад шаб ба ғайр.
Дар чӣ кардӣ ҷаҳд, к-он воту нагашт?
Ту чӣ коридӣ, ки номад райъи кашт?
Феъли ту ки зояд аз ҷону танат,
Ҳамчу фарзандат бигирад доманат.
Феълро дар ғайб сурат мекунанд,
Феъли дуздиро на доре мезананд?
Дор кай монад ба дуздӣ? Лек он
Ҳаст тасвири Худои ғайбдон.
Дар дили шаҳна чу Ҳақ илҳом дод,
Ки чунин сурат бисоз аз баҳри дод.
То ту олим бошиву одил, қазо
Номуносиб чун диҳад доду сазо?
Чунки ҳоким ин кунад андар гузин,
Чун кунад ҳукм аҳками ин ҳокимин?
Чу бикорӣ ҷав, нарӯяд ғайри ҷав,
Қарз ту кардӣ, зи кӣ хоҳад гарав?
Ҷурми худро бар касе дигар манеҳ,
Ҳушу гӯши худ бад-ин подош деҳ.
Ҷурм бар худ неҳ, ки ту худ коштӣ,
Бо ҷазову адли Ҳақ кун оштӣ.
Ранҷро бошад сабаб бад кардане,
Бад зи феъли худ шинос, аз бахт не.
Он назар дар бахт чашм аҳвал кунад,
Калбро каҳдониву коҳил кунад.
Муттаҳам кун нафси худро, эй фато,
Муттаҳам кам кун ҷазои адлро.
Тавба кун, мардона сар овар ба раҳ,
Ки «фаман яъмал бимисқоли яраҳ».
Дар фусуни нафс кам шав ғаррае,
К-офтоби Ҳақ напӯшад заррае.
Ҳаст ин зарроти ҷисме, эй муфид,
Пеши ин хуршеди ҷисмонӣ падид.
Ҳаст зарроти хавотир в-ифтикор
Пеши хуршеди ҳақоиқ ошкор.
Саҳифаи 11/140
|
Дафтари якум
