 |
Боз гардонидани Сиддиқ разияллоҳу анҳу воқеъаи Билолро разияллоҳу анҳу ва зулми ҷуҳудонро бар вай ва «Аҳад-аҳад» гуфтани ӯ ва афзун шудани кинаи ҷуҳудон ва қисса кардани он қазия пеши Мустафо алайҳиссалом ва машварат дар харидани ӯ Баъд аз он Сиддиқ пеши Мустафо
Гуфт ҳоли он Билоли бовафо,
К-он фалакпаймои маймунболи чуст
Ин замон дар ишқу андар доми туст.
Бози султон аст з-он ҷуғдон ба ранҷ,
Дар ҳадас мадфун шудаст он зафт ганҷ.
Ҷуғдҳо бар боз истам мекунанд,
Парру болаш бе гуноҳе мекананд.
Ҷурми ӯ ин аст, к-ӯ боз асту бас,
Ғайри хубӣ ҷурми Юсуф чист пас?
Ҷуғдро вайрона бошад зоду буд,
Ҳасташон бар боз, з-он хашми ҷуҳуд.
Ки чаро меояд оре з-он диёр,
Ё зи қасру соиди он шаҳрёр?
Дар деҳи ҷуғдон фузулӣ мекунӣ?
Фитнаву ташвиш дармеафганӣ?
Маскани моро, ки шуд рашки асир,
Ту хароба хониву номи ҳақир?
Шед овардӣ, ки то ҷуғдони мо
Мар туро созанд шоҳу пешво?
Ваҳму савдое дар эшон метанӣ,
Номи ин фирдавс вайрон мекунӣ?
Бар сарат чандон занем, эй бадсифот,
Ки бигӯйӣ тарки шеду турраҳот.
Пеши Машриқ чормехаш мекунанд,
Тан бараҳна шохи хораш мезананд.
Аз танаш сад ҷой хун бармеҷаҳад,
ӯ «аҳад» мегӯяду сар мениҳад.
Пандҳо додам, ки пинҳон дор дин,
Сир бипӯшон аз ҷуҳудони лаъин.
Ошиқ аст, ӯро қиёмат омадаст,
То дари тавба бар ӯ баста шудаст.
Ошиқиву тавба ё имкони сабр,
Ин муҳоле бошад, эй ҷон, бас ситабр.
Тавба кирму ишқ ҳамчун аждаҳо,
Тавба васфи халқу он васфи Худо.
Ишқ з-авсофи Худои бениёз,
Ошиқӣ бар ғайри ӯ бошад маҷоз.
З-он ки он ҳусни зарандуд омадаст,
Зоҳираш нур, андарун дуд омадаст.
Чун равад нуру шавад пайдо духон,
Бифсурад ишқи маҷозӣ он замон.
Воравад он ҳусн сӯйи асли х(в)ад,
Ҷисм монад гандаву расвову бад.
Нури маҳ роҷеъ шавад ҳам сӯйи моҳ,
Воравад аксаш зи девори сиёҳ.
Пас бимонад обу гил бе он нигор,
Гардад он девори бемаҳ деввор.
Қалбро, ки зар зи рӯйи ӯ биҷаст,
Бозгашт он зар, ба кони худ нишаст.
Пас миси расво бимонад дудваш,
З-ӯ сияҳрӯтар бимонад ошиқаш.
Ишқи биноён бувад бар кони зар,
Лоҷарам ҳар рӯз бошад бештар.
З-он ки конро дар заре набвад шарик,
Марҳабо, эй кони зар! «Ло шакка фик».
Ҳар кӣ қалберо кунад анбози кон,
Воравад зар то ба кони ломакон.
Ошиқу маъшуқ мурда з-изтироб,
Монда моҳӣ, рафта з-он гирдоб об.
Ишқи раббонист хуршеди камол,
Амр нури ӯст, халқон чун зилол.
Мустафо з-ин қисса чун хуш баршукуфт,
Рағбат афзун гашт ӯро ҳам ба гуфт.
Мустамеъ чун ёфт ҳамчун Мустафо,
Ҳар сари мӯяш забоне шуд ҷудо.
Мустафо гуфташ, ки акнун чора чист?
Гуфт: «Ин банда мар ӯро муштарист.
Ҳар баҳо, ки гӯяд, ӯро мехарам,
Дар зиёну ҳайфи зоҳир нангарам.
К-ӯ «асируллоҳи фи-л-арз» омадаст,
Сухраи хашми адувиллаҳ шудаст».
Саҳифаи 28/140
|
Дафтари якум
