 |
Достони он дарвеш, ки он гелониро дуъо кард, ки Худо туро ба саломат ба хонумон бозрасонодГуфт як рӯзе ба хоҷай гелие,
Нонпарасте, наргадо занбилие.
Чун ситад з-ӯ нон, бигуфт: «Эй мустаъон!
Хуш ба хонумони худ бозаш расон».
Гуфт: «Хон ар он-ст, ки ман дидаам,
Ҳақ туро он ҷо расонад, эй дижам!»
Ҳар муҳаддисро хасон баддил кунанд,
Ҳарфаш ар олӣ бувад, нозил кунанд.
З-он ки қадри мустамеъ ояд набо,
Бар қади хоҷа бурад дарзӣ қабо.
Саҳифаи 39/140
|
Дафтари якум
