 |
|
|
 |
Бозомадан ба шарҳи қиссаи шоҳзода ва мулозимати ӯ дар ҳузури шоҳ Шоҳзода пеши шаҳ ҳайрони ин,
Ҳафт гардун дида дар як мушти тин.
Ҳеч мумкин на ба баҳсе лаб гушуд,
Лек ҷон бо ҷон даме хомуш набуд.
Омада дар хотираш, к-ин бас хафист,
Ин ҳама маънист, пас сурат зи чист?
Сурате аз суратат безор кун,
Хуфтаӣ, ҳар хуфтаро бедор кун.
Он каломат мераҳонад аз калом
В-он сақомат меҷаҳонад аз сақом.
Пас сақоми ишқ ҷони сиҳҳат аст,
Ранҷҳояш ҳасрати ҳар роҳат аст.
Эй тан, акнун дасти худ з-ин ҷон бишӯ
В-ар намешӯӣ, ҷуз ин ҷоне биҷӯ.
Ҳосил, он шаҳ нек ӯро менавохт,
ӯ аз он хуршед чун маҳ мегудохт.
Он гудози ошиқон бошад нумӯ,
Ҳамчу маҳ андар гудозиш тозарӯ.
Ҷумла ранҷурон даво доранд умед,
Нолад ин ранҷур, к-ам афзун кунед.
Хуштар аз ин сам, надидам шарбате,
З-ин мараз хуштар набошад сиҳҳате.
З-ин гунаҳ беҳтар набошад тоате,
Солҳо нисбат бад-ин дам соате.
Муддате буд пеши ин шаҳ з-ин насақ,
Дил кабобу ҷон ниҳода бар табақ:
Гуфт шаҳ аз ҳар касе як сар бурид,
Ман зи шаҳ ҳар лаҳза қурбонам ҷадид.
Ман фақирам аз зар, аз сар мӯҳташам,
Садҳазорон сар халаф дорад сарам.
Бо ду по дар ишқ натвон тохтан,
Бо яке сар ишқ натвон бохтан.
Ҳар касеро худ ду пову як сар аст,
Бо ҳазорон пову сар, тан нодир аст.
З-ин сабаб ҳангомаҳо шуд кул ҳадар,
Ҳаст ин ҳангома ҳар дам гармтар.
Маъдани гармест андар ломакон,
Ҳафт дӯзах аз шарораш як духон.
131/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
