 |
Каромоти шайх Шайбони Роъӣ, қаддасаллоҳу рӯҳаҳу-л-азиз Ҳамчу Шайбон Роъӣ аз гурги анид
Вақти ҷумъа бар риъо хат мекашид
То бурун н-ояд аз он хат гӯсфанд,
На дарояд гургу дузди богазанд.
Бар мисоли доирай таъвизи ҳуд,
К-андар он сарсар амони ол буд.
Ҳашт рӯзе андар ин хат тан занед
В-аз бурун мусла тамошо мекунед.
Бар ҳаво бурдӣ, фигандӣ бар ҳаҷар,
То даридӣ лаҳму азм аз ҳамдигар.
Як гуруҳро бар ҳаво дарҳам задӣ,
То чу хашхош устухонрезон шудӣ.
Он сиёсатро, ки ларзид осмон,
Маснавӣ - андар нагунҷад шарҳи он.
Гар ба табъ ин мекунӣ, эй боди сард!
Гирди хатту доирай он Худ гард.
Эй табиъӣ, фавқи табъ ин мулк бин,
Ё биёву маҳв кун аз мусҳаф ин.
Муқриёнро манъ кун, банде бинеҳ,
Ё муаллимро бимолу саҳм деҳ.
Оҷизиву хира, к-ин аҷз аз куҷост?
Аҷзи ту тобе аз он рӯзи ҷазост.
Аҷзҳо дорӣ ту дар пеш, эй лаҷуҷ!
Вақт шуд пинҳониёнро нак хуруҷ.
Хуррам он, к-ин аҷзу ҳайрат қути ӯст,
Дар ду олам хуфта андар зилли дӯст.
Ҳам дар охур, ҳам дар охир аҷз дид,
Мурда шуд, дини аҷоизро гузид.
Чун Зулайхо Юсуфаш бар вай битофт,
Аз аҷузӣ дар ҷавонӣ роҳ ёфт.
Зиндагӣ дар мурдану дар меҳнат аст,
Оби ҳайвон дар даруни зулмат аст.
Саҳифаи 136/140
|
دفتریکوم
