 |
Руҷӯъ ба достони он кампир Чун арӯсе хост рафтан он ҳариф,
Мӯйи абрӯ пок кард он мустахиф.
Пеши рӯ ойина бигрифт он аҷуз,
То биёрояд руху рухсору пуз.
Чанд гулгуна бимолид аз батар,
Суфраи рӯяш нашуд п&;#1263;шидатар.
Ашрҳои мусҳаф аз ҷо мебурид,
Мебичафсонид бар рӯ он палид.
То ки суфрай рӯйи ӯ пинҳон шавад,
То нигини ҳалқаи хубон шавад.
Ашрҳо бар рӯй ҳар ҷо мениҳод,
Чунки бармебаст чодар, мефитод.
Боз ӯ он ашрҳоро бо худӯ
Мебичафсонид бар атрофи рӯ.
Боз чодар рост кардӣ он тагин,
Ашрҳо афтодӣ аз рӯ бар замин.
Чун басе мекард фан в-он мефитод,
Гуфт: «Сад лаънат бар он Иблис бод».
Шуд мусаввар он замон Иблис зуд,
Гуфт: «Эй қаҳбай қадиди б вуруд!
Ман ҳамай умр ин наяндешидаам,
На зи ҷуз ту қаҳбае ин дидаам.
Тухми нодир дар фазиҳат коштӣ,
Дар ҷаҳон ту мусҳафе нагзоштӣ.
Сад Билисӣ ту, хамис андар хамис,
Тарки ман гӯй, эй аҷузай дар дабис!»
Чанд дуздӣ ашр аз илми китеб,
То шавад рӯят мулавван ҳамчу себ?
Чанд дуздӣ ҳарфи мардони Худо,
То фурӯшиву ситонӣ марҳабо?
Ранги барбаста туро гулгун накард,
Шохи барбаста фани урҷун накард.
Оқибат чун чодари маргат расад,
Аз рухат ин ашрҳо андарфитад.
Чунки ояд хез-хезони раҳил,
Гум шавад з-он пас фунуни қолу қил.
Олами хомӯшӣ ояд пеш, бист,
Войи он, ки дар дарун унсеш нест.
Сайқале кун як-ду рӯзе синаро,
Дафтари худ соз он ойинаро
Ки зи сояй Юсуфи соҳибқирон
Шуд Зулайхои аҷуз аз сар ҷавон.
Мешавад мубдал ба хуршеди тамуз
Он мизоҷи бориди барду-л-аҷуз.
Мешавад мубдал ба сӯзи Маряме
Шохи лабхушке ба нахли хурраме.
Эй аҷуза чанд кӯшӣ бо қазо,
Нақд ҷӯ акнун, раҳо кун момазо.
Чун рухатро нест дар хубӣ умед,
Хоҳ гулгуна неҳу хоҳӣ мидед.
Саҳифаи 42/140
|
Дафтари якум
