 |
Ҳикояти он ранҷур, ки табиб дар ӯ умеди сиҳҳат надид Он яке ранҷур шуд сӯйи табиб,
Гуфт: «Набзамро фурӯ бин, эй лабиб».
Ки зи набз огаҳ шавӣ бар ҳоли дил,
Ки раги даст аст бо дил муттасил.
Чунки дил ғайб аст, хоҳӣ з-ӯ мисол,
З-ӯ биҷӯ, ки бо дил асташ иттисол.
Бод пинҳон аст аз чашм, эй амин!
Дар ғубору ҷунбиши баргаш бибин.
К-аз ямин аст ӯ вазон ё аз шимол?
Ҷунбиши баргат бигӯяд васфи ҳол.
Мастии дилро намедонӣ, ки ку?
Васфи ӯ аз наргиси махмур ҷӯ.
Чун зи зоти Ҳақ баъидӣ, васфи зот
Боздонӣ аз расулу мӯъҷизот.
Мӯъҷизотеву каромоте хафӣ
Барзанад бар дил зи пирони сафӣ,
Ки даруншон сад қиёмат нақд ҳаст,
Камтараш он ки шавад ҳамсоя маст.
Пас ҷалисуллоҳ гашт он некбахт,
К-ӯ ба паҳлӯи саъиде бурд рахт.
Мӯъҷиза, к-он бар ҷамоде зад асар,
Ё асо, ё баҳр, ё шаққу-л-қамар.
Гар туро бар ҷон занад бевосита,
Муттасил гардад ба пинҳон робита.
Бар ҷамодот он асарҳо орияст,
Он пайи рӯҳи хуши мутворияст.
То аз он ҷомид асар гирад замир,
Ҳаббазо, нон бе ҳаюлои хамир.
Ҳаббазо, хони масеҳӣ бекамӣ,
Ҳаббазо, бе боғ мевай марямӣ.
Барзанад аз ҷони комил мӯъҷизот
Бар замири ҷони толиб чун ҳаёт.
Мӯъҷиза баҳр асту ноқис мурғи хок,
Мурғи обӣ дар вай омин аз ҳалок.
Аҷзбахши ҷони ҳар номаҳраме,
Лек қудратбахши ҷони ҳамдаме.
Чун наёбӣ ин саодат дар замир,
Пас зи зоҳир ҳар ду истидлол гир.
Ки асарҳо бар машоъир зоҳир аст
В-ин асарҳо аз муассир мухбир аст.
Ҳаст пинҳон маънии ҳар доруе,
Ҳамчу сеҳру санъати ҳар ҷодуе.
Чун назар дар феълу осораш кунӣ,
Гарчи пинҳон аст, изҳораш кунӣ.
Қуввате, к-он андарунаш музмар аст,
Чун ба феъл ояд, аёну музҳар аст.
Чун ба осор ин ҳама пайдо шудат,
Чун нашуд пайдо зи таъсир Эзидат?
На сабабҳову асарҳо мағзу пӯст,
Чун биҷӯйӣ, ҷумлагӣ осори ӯст.
Дӯст гирӣ чизҳоро аз асар,
Пас чаро з-осорбахшӣ бехабар?
Аз хаёле дӯст гирӣ халқро,
Чун нагирӣ шоҳи Ғарбу Шарқро?
Ин сухан поён надорад, эй қубод!
Ҳирси моро андар ин поён мабод.
Саҳифаи 43/140
|
Дафтари якум
