 |
Ҷавоби қозӣ суоли сӯфиро ва қиссаи турку дарзиро масал овардан Гуфт қозӣ: «Бас тиҳирӯ сӯфиӣ,
Холӣ аз фатнат, чу кофи куфиӣ.
Ту бинашнидӣ, ки он пурқанд лаб
Ғадри хайётон ҳамегуфтӣ ба шаб.
Халқро дар дуздии он тоифа
Менамуд афсонаҳои солифа.
Қиссаи порарабоӣ дар бурин
Ме-ҳикоят кард ӯ бо ону ин,
Дар самар мехонд дузди номае,
Гирди ӯ ҷамъ омада ҳангомае.
Мустамеъ чун ёфт ҷозиб з-он вуфуд,
Ҷумла аҷзоаш ҳикоят гашта буд».
Саҳифаи 53/140
|
Дафтари якум
