 |
Даъво кардани турк ва гарав бастани ӯ, ки дарзӣ аз ман чизе натавонад бурдан Гуфт: «Хайётест, номаш пури Шуш,
Андар ин чустиву дуздӣ халқкуш».
Гуфт: «Ман зомин, ки бо сад азтироб
ӯ наёрад бурд пешам риштатоб».
Пас бигуфтандаш, ки аз ту чусттар
Моти ӯ гаштанд, дар даъво мапар.
Рав, ба ақли худ чунин ғарра мабош,
Ки шавӣ ёва ту дар тазвирҳош».
Гармтар шуд турку баст он ҷо гарав,
Ки наёрад бурд, не кӯҳна, на нав».
Мутмиъонаш гармтар карданд зуд,
ӯ гарав басту риҳонро баргушуд.
Ки гарав ин маркаби тозии ман
Бидҳам, ар дуздад қумошам ӯ ба фан.
В-ар натонад бурд, асбе аз шумо
Воситонам, баҳри раҳни мубтадо.
Туркро он шаб набурд аз ғусса хоб,
Бо хаёли дузд мекард ӯ ҳироб.
Бомдодон атласе зад дар бағал,
Шуд ба бозору дукони он дағал.
Пас саломаш кард гарму устод,
Ҷаст аз ҷо, лаб ба тарҳибаш гушод.
Гарм пурсидаш, зи ҳадди турк беш,
То фиганд андар дили ӯ меҳри хеш.
Чун бидид аз вай навои булбулӣ,
Пешаш афганд атласи истанбулӣ.
Ки бибур инро қабои рӯзи ҷанг,
Зери нофам восеъу болош танг.
Танг боло баҳри чашморойро,
Зер восеъ, то нагирад пойро.
Гуфт: «Сад хидмат кунам, эй зувадод»,
Дар қабулаш даст бар дида ниҳод.
Пас бипаймуду бидид ӯ рӯйи кор,
Баъд аз он бигшод лабро дар фушор.
Аз ҳикоятҳои мирони дигар
В-аз карамҳову атои он нафар
В-аз бахилону зи таҳшироташон
Аз барои ханда ҳам дод ӯ нишон.
Ҳамчу оташ кард миқрозе бурун,
Мебуриду лаб пурафсона-в фусун.
Саҳифаи 55/140
|
Дафтари якум
