 |
Ҳикояти он шахс, ки хоб дид, ки он чӣ металабӣ аз ясор, ба Мисри вафо шавад, он ҷо ганҷест дар фалон маҳалла дар фалон хона. Чун ба Миср омад, касе гуфт: «Ман хоб дидаам, ки ганҷест ба Бағдод, дар фалон маҳалла, дар фалон хона». Номи маҳаллаву хонаи ин шахс бигуфт. Он шахс фаҳм кард, ки он ганҷ дар Миср гуфтан ҷиҳати он буд, ки маро яқин кунанд, ки дар ғайри хонаи худ намебояд ҷустан, валекин ин ганҷи яқину муҳаққақ ҷуз дар Миср ҳосил нашавад Буд як меросии молу иқор,
Ҷумларо хӯрду бимонд ӯ уру зор.
Моли меросӣ надорад худ вафо,
Чун ба ноком аз гузашта шуд ҷудо.
ӯ надонад қадр ҳам, к-осон биёфт,
К-ӯ ба кадду ранҷу касбаш кам шитофт.
Қадри ҷон з-он менадонӣ, эй фалон,
Ки бидодат Ҳақ ба бахшиш ройгон.
Нақд рафту кола рафту хонаҳо,
Монд чун ҷуғдон дар он вайронаҳо.
Гуфт: «Ё раб, барг додӣ, рафт барг,
Ё бидеҳ баргеву ё бифрист марг».
Чун тиҳӣ шуд, ёди Ҳаққ оғоз кард,
«Ё рабу ё раб аҷирнӣ» соз кард.
Чун паямбар гуфт: «Мӯъмин мизҳар аст,
Дар замони холие нолагар аст».
Чун шавад пур, мутрибаш бинҳад зи даст,
Пур машав, к-осеби дасти ӯ хуш аст.
Тӣ шаву хуш бош «байна исбаъайн»,
К-аз майи «ло айна» сармаст аст айн.
Рафт туғён, об аз чашмаш гушод,
Оби чашмаш заръи динро об дод.
Саҳифаи 118/140
|
Дафтари якум
