 |
Ҷавоб гуфтани мусулмон он чӣ дид, ба ёронаш ҷуҳуду тарсо ва ҳасрат хӯрдани эшон Пас мусулмон гуфт: «Эй ёрони ман!
Пешам омад Мустафо, султони ман.
Пас маро гуфт, он яке бар Тур тохт
Бо калими Ҳаққу нарди ишқ бохт.
В-он дигарро Исии соҳибқирон
Бурд бар авҷи чаҳорум осмон.
Хез, эй пасмондаи дидазарар!
Боре он ҳалвову яхниро бих(в)ар.
Он ҳунармандони пурфан ронданд,
Номаи иқболу мансиб хонданд.
Он ду фозил фазли худ дарёфтанд,
Бо малоик аз ҳунар дарбофтанд.
Эй салими гӯли вопасмонда, ҳин,
Барҷаҳу бар косаи ҳалво нишин».
Пас бигуфтандаш, ки он гаҳ, ту ҳарис,
Эй аҷаб хурдӣ зи ҳалвову хабис.
Гуфт: «Чун фармуд он шоҳи мутоъ,
Ман кӣ будам, то кунам з-он имтиноъ?
Ту, ҷуҳуд! Аз амри Мӯсо сар кашӣ?
Гар бихонад дар хушӣ ё нох(в)ашӣ.
Ту, масеҳӣ! Ҳеч аз амри Масеҳ,
Сар тавонӣ тофт? Дар хайру қабеҳ.
Ман зи фахри анбиё сар чун кашам?
Хӯрдаам ҳалвову ин дам сарх(в)ашам».
Пас бигуфтандаш, ки валлаҳ хоби рост
Ту бидидӣ в-ин беҳ аз сад хоби мост.
Хоби ту бедорӣ аст, эй бӯбатар,
Ки ба бедорӣ аён асташ асар.
Даргузар аз фазлу аз ҷалдиву фан,
Кор хидмат дораду хулқи ҳасан.
Баҳри ин овардамон Яздон бурун
«Мо халақту-л-инса илло яъбудун».
Сомириро он ҳунар чӣ суд кард?
К-он фан аз «бобиллаҳ»-аш мардуд кард.
Чӣ кашид аз кимиё Қорун? Бибин,
Ки фурӯ бурдаш ба қаъри худ замин.
Булҳакам охир чӣ барбаст аз ҳунар?
Сарнигун рафт ӯ зи куфрон дар сақар.
Худ ҳунар он дон, ки дид оташ аён,
На капи «далла ала-н-нори духон».
Эй далелат гандатар пеши лабиб,
Дар ҳақиқат аз далели он табиб.
Чун далелат нест ҷуз ин, эй писар!
Гӯҳ мехур, дар кумизе менигар.
Эй далели ту мисоли он асо,
Дар кафат «далла ало айби-л-амо».
Ғулғулу тоқу турунбу гирудор,
Ки намебинам, маро маъзур дор.
Саҳифаи 83/140
|
Дафтари якум
