 |
Ҳикояти тааллуқи муш бо чағз ва бастани пойи ҳар ду ба як риштае дароз ва баркашидани зоғ мушро ва муаллақ шудани чағз ва нолидан ва пушаймонии ӯ аз тааллуқ бо ғайриҷинс ва бо ҷинси худ носохтан Аз қазо мушеву чағзе бовафо
Бар лаби ҷӯ гашта буданд ошно.
Ҳар ду тан марбути миқоте шуданд,
Ҳар сабоҳе гӯшае меомаданд.
Нарди дил бо ҳамдигар мебохтанд,
Аз васовис сина мепардохтанд.
Ҳар дуро дил аз талоқӣ муттасеъ,
Ҳамдигарро қиссахону мустамеъ.
Розгӯён бо забону бе забон,
«Ал-ҷамоъа раҳма»-ро таъвилдон.
Он ашир чун ҷуфти он шод омадӣ,
Панҷсола қиссааш ёд омадӣ.
Ҷӯши нутқ аз дил нишони дӯстист,
Бастагии нутқ аз беулфатист.
Дил, ки дилбар дид, кай монад туруш?
Булбуле гул дид, кай монад хамуш?
Моҳие бирён зи осеби Хизир,
Зинда шуд, дар баҳр гашт ӯ мустақир.
Ёрро бо ёр чун биншаста шуд,
Садҳазорон лавҳи сир дониста шуд.
Лавҳи маҳфуз аст пешонии ёр,
Рози кавнайнаш намояд ошкор.
Ҳодии роҳ аст ёр андар қудум,
Мустафо з-ин гуфт асҳоби нуҷум.
Наҷм андар регу дарё раҳнамост,
Чашм андар наҷм неҳ, к-ӯ муқтадост.
Чашмро бо рӯйи ӯ медор ҷуфт,
Гард м-ангезон зи роҳи баҳсу гуфт.
З-он ки гардад наҷм пинҳон з-он ғубор,
Чашм беҳтар аз забони боисор.
То бигӯяд ӯ, ки ваҳй асташ шиъор,
К-он нишонад гарду нангезад ғубор.
Чун шуд Одам мазҳари ваҳйу вадод,
Нотиқай ӯ аллама-л-асмо гушод.
Номи ҳар чизе, чунон ки ҳаст он,
Аз саҳифай дил равӣ гашташ забон.
Фош мегуфтӣ забон аз рӯъяташ
Ҷумларо хосийяту моҳийяташ.
Ончунон номе, ки ашёро сазад,
На чунон ки ҳезро хонад асад.
Нӯҳ нӯҳсад сол дар роҳи савӣ,
Буд ҳар рӯзеш тазкири наве.
Лаъли ӯ гӯё зи «ёқуту-л-қулуб»,
На рисола хонда, на қуту-л-қулуб.
Ваъзро н-омӯхта ҳеч аз шурӯҳ,
Балки янбӯъи кушуфу шарҳи рӯҳ.
З-он мае, к-он май чу нӯшида шавад,
Оби нутқ аз гунг ҷӯшида шавад.
Тифли навзода шавад ҳабри фасеҳ,
Ҳикмати болиғ бихонад, чун Масеҳ.
Аз кӯҳе, ки ёфт з-он май хушлабӣ,
Сад ғазал омӯхт Довуди набӣ.
Ҷумла мурғон тарк карда чик-чик,
Ҳамзабону ёри Довуди малик.
Чӣ аҷаб, ки мурғ гардад масти ӯ?
Чун шунуд оҳан нидои дасти ӯ.
Сарсаре бар Од қаттоле шуда,
Мар Сулаймонро чу ҳаммоле шуда.
Сарсаре мебурд бар сар тахти шоҳ
Ҳар сабоҳу ҳар масо якмоҳа роҳ.
Ҳам шуда ҳаммолу ҳам ҷосуси ӯ,
Гуфти ғойибро кунон маҳсуси ӯ.
Боди дам, ки гуфти ғоиб ёфтӣ,
Сӯйи гӯши он малик биштофтӣ,
Ки фалонӣ инчунин гуфт ин замон,
Эй Сулаймони меҳи соҳибқирон!
Саҳифаи 85/140
|
Дафтари якум
