 |
Қиссаи он ки гови баҳрӣ гавҳари ковиён аз қаъри дарё бароварад, шаб бар соҳили дарё ниҳад, дар дурахшу тоби он мечарад, бозаргон аз камин бурун ояд, чун гов аз гавҳар дуртар рафта бошад, бозаргон ба луҷму гили тира гавҳарро бипӯшонад ва бар дарахт гурезад «ило охири-л-қисса ва-т-тақриб» Гови обӣ гавҳар аз баҳр оварад,
Бинҳад андар марҷу гирдаш мечарад.
Дар шуоъи нури гавҳар гови об
Мечарад аз сунбулу савсан шитоб.
З-он фигандай гови обӣ анбар аст,
Ки ғизояш наргису нилуфар аст.
Ҳар кӣ бошад қути ӯ нури ҷалол,
Чун назояд аз лабаш сеҳри ҳалол?
Ҳар кӣ чун занбӯр ваҳй асташ «нафал»,
Чун набошад хонаи ӯ пурасал?
Мечарад дар нури гавҳар он бақар,
Ногаҳон гардад зи гавҳар дуртар.
Тоҷире бар дур ниҳад луҷми сиёҳ,
То шавад торик марҷу сабзагоҳ.
Пас гурезад марди тоҷир бар дарахт,
Гов ҷӯён мардро бо шохи сахт.
Бист бор он гов тозад гирди марҷ,
То кунад он хасмро дар шох дарҷ.
Чун аз ӯ навмед гардад гови нар,
Ояд он ҷо, ки ниҳода буд гуҳар.
Луҷм бинад фавқи дурри шоҳвор,
Пас зи тин бигрезад ӯ иблисвор.
К-он Билис аз матни тин кӯру кар аст,
Гов кай донад, ки дар тин гавҳар аст?
«Иҳбиту» афганд ҷонро дар ҳазиз,
Аз намозаш кард маҳрум ин маҳиз.
Эй рафиқон, з-ин мақилу з-он мақол,
«Иттақу инна-л-ҳаво ҳайзу-р-риҷол».
«Иҳбиту» афганд ҷонро дар бадан,
То ба гил пинҳон бувад дурри адан.
Тоҷираш донад, валекин гов не,
Аҳли дил донанду ҳар гилков не.
Ҳар гиле, к-андар дили ӯ гавҳарест,
Гавҳараш ғаммози тини дигарест.
В-он гиле, к-аз рашши Ҳақ нуре наёфт,
Сӯҳбати гилҳои пурдур барнатофт.
Ин сухан поён надорад муши мо
Ҳаст бар лабҳои ҷӯ бар гӯши мо.
Саҳифаи 90/140
|
Дафтари якум
