|
Ҷилди I: АНДАР СИТОИШИ АБӮМАНСУР
ИБНИ МУҲАММАД
Бад-ин нома чун даст кардам дароз,
Яке меҳтаре буд гарданфароз,
Ҷавон буд аз гавҳари паҳлавон,
Хирадманду бедору равшанравон.
Худованди рою худованди шарм,
Сухан гуфтани хубу овои нарм.
Маро, гуфт, к-«Аз ман чӣ бояд ҳаме,
Ки ҷонат сухан баргирояд ҳаме?»
Ба чизе ки бошад маро дастрас,
Бикӯшам, ниёзат наёрам ба кас.
Ҳаме доштам чун яке тоза себ,
Ки аз бод н-ояд ба ман-бар ниҳеб.
Ба кайвон расидам зи хоки нажанд,
Аз он некдил, номдор арҷманд.
Ба чашмаш ҳамон хоку ҳам симу зар,
1 2 >>> |
