Замона панде озодвор дод маро,
Замонаро чун наку бингарӣ, ҳама панд аст.

Чӣ нишинӣ бад-ин ҷаҳон ҳамвор,
Ки ҳама кори ӯ на ҳамвор аст?!

На ба охир ҳама бифарсояд,
Ҳар кӣ анҷомрост, фарсуданист!

Эй ман муқаддам аз ҳама ушшоқ, чун туӣ,
Мар ҳуснро муқаддам чун аз каломи қад.

Пас, чаро бастаи ӯям ҳама умр,
Агар он зулфи дуто нест каманд?!

Меҳтарони ҷаҳон ҳама мурданд,
Маргро сар ҳама фурӯ карданд.

Зери хок-андарун шуданд онон,
Ки ҳама кӯшкҳо бароварданд.

Чун ту тамаъ аз ҷаҳон буридӣ,
Донӣ, ки ҳама ҷаҳон кариманд.

Яке намонд кунун з-он, ҳама бисуду бирехт,
Чӣ наҳс буд! – Ҳамоно, ки наҳси Кайвон буд!

Саҳифаи 1/6