Гар ман ин дӯстии ту бибарам то лаби гӯр,
Бизанам наъра, валекин зи ту бинам ҳунаро.
Ҷаҳон ин асту чунин аст, то буд,
Ва ҳамчунин бувад, инанд боро! Дило, то кай ҳамеҷӯйӣ манеро,
Чӣ дорӣ дӯст ҳарза душманеро?!
То андар он миёна, ки бинанд рӯи ӯ,
Ту низ дар миёнаи эшон нишиниё!
Соқӣ, ту бидеҳ бодаву мутриб, ту бизан руд,
То май хӯрам имрӯз, ки вақти тараби мост,
Гуфто, ки: «Киро куштӣ, то кушта шудӣ зор?
То боз, ки ӯро бикушад он, ки туро кушт?»
Ангушт макун ранҷа ба даркӯфтани кас,
То кас накунад ранҷа ба даркӯфтанат мушт.
Шод будааст аз ин ҷаҳон ҳаргиз,
Ҳеҷ кас, то аз ӯ ту бошӣ шод?!
Дод дидаст аз ӯ ба ҳеҷ сабаб
Ҳеҷ фарзона, то ту бинӣ дод?!
Ҳамеша то ки бувад аз замона ному нишон,
Мудом, то ки бувад гардиши сипеҳри баланд, Саҳифаи 1/8 |