Ҳар он замин, ки ту як раҳ бар ӯ қадам биниҳӣ,
Ҳазор саҷда барам хоки он замини туро.

Ҳазор бӯса диҳам бар сиҳои номаи ту,
Агар бибинам бар мӯҳри ӯ нигини туро.

В-ин фижаҳпир зи баҳри ту маро хор гирифт,
Бираҳонод аз ӯ эзади ҷаббор маро.

То андар он миёна, ки бинанд рӯи ӯ,
Ту низ дар миёнаи эшон нишиниё!

Некии ӯ ба ҷойгоҳи бадист,
Шодии ӯ ба ҷойи тимор аст.

Чӣ нишинӣ бад-ин ҷаҳон ҳамвор,
Ки ҳама кори ӯ на ҳамвор аст?!

Куниши ӯ на хубу чеҳраш хуб,
Зишткирдору хубдидор аст.

Чу пӯсти рӯбаҳ бинӣ ба хони вотгарон,
Бидон, ки тӯҳмати ӯ дунбаи ба саркор (?) аст.

Некбахт он касе, ки доду бихӯрд,
Шӯрбахт он, ки ӯ нахӯрду надод.

صحیفه 1/12