 |
Омӯхтани вазир макр подшоҳроӯ вазире дошт, габру ишвадеҳ,
К-ӯ бар об аз макр барбастӣ гиреҳ.
Гуфт: «Тарсоён паноҳи ҷон кунанд,
Дини худро аз малик пинҳон кунанд.
Кам куш эшонро, ки куштан суд нест,
Дин надорад бӯй, мушку уд нест.
Сирр пинҳон аст андар сад ғилоф,
Зоҳираш бо тусту ботин бар хилоф».
Шоҳ гуфташ: «Пас бигӯ, тадбир чист?
Чораи он макру он тазвир чист?
То намонад дар ҷаҳон насроние,
Не ҳувайдо дину на пинҳоние».
Гуфт: «Эй шаҳ, гӯшу дастамро бибур,
Биниям бишкофу лаб дар ҳукми мур.
Баъд аз он дар зери дор овар маро,
То бихоҳад як шафоатгар маро.
Бар мунодигоҳ кун ин кор ту,
Бар сари роҳе, ки бошад чорсӯ.
Он гаҳам аз худ бирон то шаҳри дур,
То дарандозам дар эшон шарру шӯр».
Страница 14/173
|
Первая тетрадь
