|
|
 |
|
|
|
|
|
 |
Четвертая тетрадь |
|
 |
Хабар ёфтани ҷадди Мустафо Абдулмутталиб аз гум кардани Ҳалима Муҳаммадро алайҳиссалом ва толиб шудани ӯ гирди шаҳр ва нолидани ӯ бар дари Каъба ва аз Ҳақ дархостан ва ёфтани ӯ Муҳаммадро алайҳиссаломЧун хабар ёбид ҷадди Мустафо,
Аз Ҳалима в-аз фағонаш бармало.
В-аз чунон бонги баланду наъраҳо,
Ки ба миле мерасид аз вай садо.
Зуд Абдулмутталиб донист чист,
Даст бар сина ҳамезад, мегирист.
Омад аз ғам бар дари Каъба ба сӯз,
К-эй хабир аз сирри шаб в-аз рози рӯз,
Хештанро ман намебинам фане,
То бувад ҳамрози ту ҳамчун мане.
Хештанро ман намебинам ҳунар,
То шавам мақбули ин масъуд – дар.
Ё сару саҷдай маро қадре бувад,
Ё ба ашкам давлате хандон шавад.
Лек дар симои он дурри ятим,
Дидаам осори лутфат, эй карим!
Ки намемонад ба мо, гарчи зи мост,
Мо ҳама миссему Аҳмад кимиёст.
Он аҷоибҳо, ки ман дидам бар ӯ,
Ман надидам бар валиву бар адӯ.
Он ки фазли ту дар ин тифлиш дод,
Кас нишон надҳад ба садсола ҷиҳод.
Чун яқин дидам иноятҳои ту
Бар вай, ӯ дуррест аз дарёи ту.
Ман ҳам ӯро ме-шафеъ орам ба ту,
Ҳоли ӯ, эй ҳолдон, бо ман бигӯ!
Аз даруни Каъба омад бонг зуд,
Ки ҳам акнун рух ба ту хоҳад намуд.
Бо дусад иқбол ӯ маҳзузи мост,
Бо дусад тулби малак маҳфузи мост.
Зоҳирашро шӯҳраи кайҳон кунем,
Ботинашро аз ҳама пинҳон кунем.
Зарри кон буд обу гил, мо заргарем,
Ки гаҳаш халхолу гаҳ хотам бурем.
Гаҳ ҳамоилҳои шамшераш кунем,
Гоҳ банди гардани шераш кунем.
Гаҳ туранҷи тахт барсозем аз ӯ,
Гоҳ тоҷи фарқҳои мулкҷӯ.
Ишқҳо дорем бо ин хок мо,
З-он ки афтодаст дар қаъдай ризо.
Гаҳ чунин шоҳе аз ӯ пайдо кунем,
Гаҳ ҳам ӯро пеши шаҳ шайдо кунем.
Сад ҳазорон ошиқу маъшуқ аз ӯ
Дар фиғону дар нафиру ҷустуҷӯ.
Кори мо ин аст бар кӯрии он,
Ки ба кори мо надорад майли ҷон.
Ин фазилат хокро з-он рӯ диҳем,
Ки навола пеши бебаргон ниҳем.
З-он ки дорад хок шакли ағбаре
В-аз дарун дорад сифоти анваре.
Зоҳираш бо ботинаш гашта ба ҷанг,
Ботинаш чун гавҳару зоҳир чу санг.
Зоҳираш гӯяд, ки мо инему бас,
Ботинаш гӯяд, накӯ бин пешу пас.
Зоҳираш мункир, ки ботин ҳеч нест,
Ботинаш гӯяд, ки бинмоем, бист!
Зоҳираш бо ботинаш дар чолишанд,
Лоҷарам з-ин сабр нусрат мекашанд.
З-ин турушрӯ хок суратҳо кунем,
Хандаи пинҳон-шро пайдо кунем.
З-он ки зоҳир хок андӯҳу букост,
Дар дарунаш сад ҳазорон хандаҳост.
Кошифу-с-сиррему кори мо ҳамин,
К-ин ниҳонҳоро барорем аз камин.
Гарчи дузд аз мункирӣ тан мезанад,
Шаҳна он аз аср пайдо мекунад.
Фазлҳо дуздидаанд ин хокҳо,
Мо муқирр оремашон аз ибтило.
Бас аҷаб фарзанд, к-ӯро будааст,
Лек Аҳмад бар ҳама афзудааст.
Шуд замину осмон хандону шод,
К-инчунин шоҳе зи мо ду ҷуфт зод.
Мешикофад осмон аз шодияш,
Хок чун савсан шуда з-озодияш.
Зоҳират бо ботинат, эй хоки х(в)аш,
Чунки дар ҷанганду андар кашмакаш.
Ҳар кӣ бо худ баҳри Ҳақ бошад ба ҷанг,
То шавад маъниш хасми бӯву ранг.
Зулматаш бо нури ӯ шуд дар қитол,
Офтоби ҷон-шро набвад завол.
Ҳар кӣ кӯшад баҳри мо дар имтиҳон,
Пушт зери пояш орад осмон.
Зоҳират аз тирагӣ афғонкунон,
Ботини ту гулситон дар гулситон.
Қосид ӯ чун сӯфиёни рӯтуруш,
То наёмезанд бо ҳар нуркуш.
Орифони рӯтуруш чун хорпушт,
Айш пинҳон карда дар хори дурушт.
Боғ пинҳон, гирди боғ он хор фош,
К-эй адувви дузд! З-ин дар дур бош.
Хорпушто! Хор ҳорис кардаӣ,
Сар чу сӯфӣ дар гиребон бурдаӣ.
То касе дучори донги айши ту
Кам шавад з-ин гулрухони хорҷӯ.
Тифли ту гарчи ки кӯдакхӯ будаст,
Ҷумла олам худ туфайли ӯ будаст.
Мо ҷаҳонеро бад-ӯ зинда кунем,
Чархро дар хидматаш банда кунем.
Гуфт Абдулмутталиб, к-ин дам куҷост?
Эй «алиму-с-сир», нишон деҳ роҳи рост.
Страница 41/140
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
Первая тетрадь