|
Ҷилди I: РАФТАНИ ПИСАРОНИ ФАРИДУН
НАЗДИ ШОҲИ ЯМАН
Яке кох ороста чун биҳишт,
Ҳама аз зару сим афканда хишт.
Ба дебои румӣ биёроста,
Чӣ моя, бад-ӯ-андарун хоста.
Фуруд оварид андар он кохашон,
Чу шаб рӯз шуд, кард густохашон.
Се духтар чунон чун Фаридун бигуфт,
Сипаҳбад бурун оварид аз нуҳуфт.
Ба дидор ҳар се чу тобанда моҳ,
Нашоист кардан бад-эшон нигоҳ.
Нишастанд ҳар се бар он ҳамнишон,
Ки гуфташ Фаридун ба гарданкашон.
Аз ин се гаронмоя пурсид меҳ,
К-«Аз ин се ситора кадом аст кеҳ?
Миёна кадом асту меҳтар кадом,
1 2 3 >>> |
