|
Ҷилди V: Рафтани Бежан аз паси Густаҳам
Ки ӯ худ сӯи мо ниҳодаст рӯй.
Зи баҳри падар з-ин сухан бозгард,
Нашояд, ки дорӣ дили ман ба дард.
Бад-ӯ гуфт Бежан, ки «Эй пурхирад,
Ҷуз ин бар ту мардум гумоне барад.
Зи кори гузашта наёрӣ ба ёд,
Чӣ печӣ ба хира ҳаме сар зи дод.
Бидон эй падар, к-ин сухан род нест,
Магар ҷанги Лодан туро ёд нест?
Ки бо ман чӣ кард андар он Густаҳам,
Ѓаму шодмониш бо ман ба ҳам.
В-ар эдун куҷо гардиши эзадӣ,
Фароз орад он рӯзгори бадӣ.
Навишта нагардад ба парҳез боз,
1 2 3 4 5 6 >>> |
