|
Ҷилди I: АФСУНГАРӢ ОЗМУДАНИ САРВ
БАР ПИСАРОНИ ФАРИДУН
Кушод он, ки якчанд гаҳ буд роз.
Се хуршедрухро чу боғи биҳишт,
Ки мӯбад чу эшон санавбар накишт,
Або тоҷу бо ганҷ, нодида ранҷ,
Магар зулфашон дида ранҷи шиканҷ,
Биёварду ҳар се бад-эшон супурд,
Ки се моҳи нав буду се шоҳи гурд.
Зи кина ба дил гуфт шоҳи Яман,
Ки «Бад з-Офаридун наёмад ба ман.
Бад аз ман, ки ҳаргиз мабодам нишон,
Ки мода шуд аз тухми нарракаён.
Беҳахтар касе дон, ки духтар-ш нест,
Чу духтар бувад, равшан ахтар-ш нест».
Ба пеши ҳама мӯбадон Сарв гуфт,
Ки «Зебо бувад моҳро шоҳ ҷуфт.
1 2 3 4 5 >>> |
