|
Ҷилди I: ОЗМУДАНИ ФАРИДУН ПИСАРОНИ ХУДРО
Писар гуфт бо аждаҳо рӯи ҷанг
Набинад хирадёфта марди ҳанг.
Сабук пушт бинмуду бигрехт з-ӯй,
Падар зӣ бародар-ш бинҳод рӯй.
Миёна бародар чу ӯро бидид,
Камонро ба зеҳ карду андаркашид.
Чунин гуфт: «Гар корзор аст кор,
Чи шери даманда, чи ҷангисавор!»
Чу кеҳтарписар назди эшон расид,
Хурӯшид, к-он аждаҳоро бидид.
Бад-ӯ гуфт, к-«Аз пеши мо боз шав!
Палангӣ ту, дар роҳи шерон марав!
Гарат номи шоҳ Офаридун ба гӯш
Расидаст, бо мо бад-ин сон макӯш!
Ки фарзанди ӯем ҳар се писар,
1 2 3 4 5 6 7 >>> |
