|
Ҷилди I: ОМАДАНИ ЗОЛ БА НАЗДИ МЕҲРОБИ КОБУЛӢ
Сӯи хаймаи Золи зобулхудой.
Чу омад ба наздикии боргоҳ,
Хурӯш омад аз дар, ки бикшой роҳ.
Сӯи паҳлавон андарун рафт гав
Ба сони дарахту пур аз бори нав.
Дили Зол шуд шоду бинвохташ,
В-аз он анҷуман сар барафрохташ.
Бипурсид, к-«Аз ман чӣ хоҳӣ, бихоҳ
Зи тахту зи мӯҳру зи теғу кулоҳ».
Бад-ӯ гуфт Меҳроб, к-«Эй подшо,
Сарафрозу пирӯзу фармонраво.
Маро орзу дар замона якест,
Ки он орзу бар ту душвор нест.
Ки оӣ ба шодӣ сӯи* хони ман,
1 2 3 4 5 6 7 8 9 >>> |
