|
Ҷилди I: ДОСТОНИ ЗАҲҲОК БО КОВАИ ОҲАНГАР
Ҳамон гаҳ якояк зи даргоҳи шоҳ
Баромад хурӯшидани додхоҳ.
Ситамдидаро пеши ӯ хонданд,
Бари номдорон-ш биншонданд.
Бад-ӯ гуфт меҳтар ба рӯи дижам,
Ки «Баргӯй, то аз кӣ дидӣ ситам?»
Хурӯшиду зад даст бар сар зи шоҳ,
Ки «Шоҳо, манам Коваи додхоҳ!
Бидеҳ доди ман, омадастам давон,
Ҳаме нолам аз ту ба ранҷи равон.
Агар дод додан бувад кори ту,
Бияфзояд, эй шоҳ, миқдори ту!
Зи ту бар ман омад ситам бештар,
Занӣ ҳар замон бар дилам нештар.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 >>> |
