|
Ҷилди I: ДОСТОНИ ФАРИДУН БО ВАКИЛИ ЗАҲҲОК
Ба асп андаромад ба айвони шоҳ,
Ду пурмоя бо ӯ ҳам эдун ба роҳ.
Биёмад, ба тахти каӣ барнишаст,
Ҳама банду найранги ту кард паст.
Ҳар он кас, ки буд андар айвони ту,
Зи мардони марду зи девони ту,
Сар аз бора яксар фурӯ рехтшон,
Ҳаме мағз бо хун баромехтшон».
Бад-ӯ гуфт Заҳҳок: «Шояд будан,
Ки меҳмон бувад, шод бояд будан».
Чунин дод посух варо пешкор,
Ки «Меҳмон або гурзаи говсор
Ба мардӣ нишинад дар ороми ту,
Зи тоҷу камар бистурад номи ту.
1 2 3 4 5 6 7 >>> |
